هوا

هوا که پیرهن پوشیده
هوا که میز صبحانه را می چیند
هوا که گوش می دهد به شعرهام
هوا که در موهایم دست می برد
هوا که داغم می کند
هوا
که حواسش نبود این شعر است
و از پنجره بیرون رفت
از: گروس عبدالملکیان

پرواز

پرواز هم
دیگر رویای آن پرنده نبود
دانه دانه پرهایش را چید
تا بر این بالش
خواب دیگری ببیند
از: گروس عبدالملکیان

درخت

درختی قدیمی ام
آنقدر قدیمی
که فراموش کرده ام
روزی
سیب زاییده ام یا گلابی ؟
از: گروس عبدالملکیان

زنبور

فراموش کن
مسلسل را
مرگ را
و به ماجرای زنبوری بیندیش
که در میانه ی میدان مین
به جست و جوی شاخه گلی ست
از: گروس عبدالملکیان

ماه

و ماه
دهان زنی زیباست
که در چهارده شب
حرفش را کامل می کند
از: گروس عبدالملکیان

هوا

در را
پشت سرت ببند!
پنجره را باز گذاشته ام
چه قدر به هوا محتاجم
هوا در سرنگی کوچک
از: گروس عبدالملکیان