زمین

زمین
زنی ست خیانتکار
که شوهرش را هر شب
با قُرص کامل ماه به خواب می بَرَد ..

(بخشی از یک شعر)

از: وحید پور زارع

دیوانه!

دیگر روز از سرم گذشته و
حوصله  از پیراهنم سر رفته
به خیابان می روم
شماره را می گیرم
و در ِ باجه را می بندم

                            (طبیعی ست که این جای شعر را نمی شنوید)

عکس را توی پاکت می گذارم
و آن را می بندم

                           (طبیعی ست که این را هم ندیده اید)

دیدم کسی مدام
پشت درخت ها پنهان می شود
به سایه ها می گریزد
و در انتظار فرصتی خلوت
با تپانچه ای در جیب
تعقیبم می کند
                            (رفتارش کاملا ً طبیعی ست)

او نمی داند
خودم استخدامش کرده ام!

از: گروس عبدالملکیان

گنجشک

این گنجشک
چرا
از پیاله ی من آب خورد
و به آسمان شکر گفت !

از: شمس لنگرودی

عشق

عشق
حروف الفباست
می آموزیم
داستان پلیسی خود را بخوانیم

از: شمس لنگرودی

شعر

شعر
از دستم ظهور می کند
وقتی به باز کردن
هیچ دری
قادر نیست

از: شمس لنگرودی

می ریزیم

نه خاک
نه دایره ای در دفتر نقاشی دخترک
زمین، سری ست جدا شده از تن
چرخ می خورد میان هوا

ما چون فکرهای معلق می ریزیم
زرد بر پاییز
سبز که هرچه می گردد
جایی برای نشستن پیدا نمی کند

می ریزیم
چای
در فنجان ناصرالدین شاه و
قطره های خون در حمام فین
می ریزیم
ریز
ریز
ریز
چون برف
که هرگز هیچ کس ندانست
                                 تکه های خودکشی یک ابر است

از: گروس عبدالملکیان

بلیت یک طرفه

چند اسکناس مچاله
چند نخ شکسته ی سیگار
آه، بلیت یک طرفه !
                           

                       چیزی غمگین تر از تو
                       در جیب های دنیا پیدا نکردم

از: گروس عبدالملکیان
 

مهربان تر

شلیک هر گلوله خشمی ست
که از تفنگ کم می شود
سینه ام را آماده کرده ام
تا تو مهربان تر شوی
از: گروس عبدالملکیان

هوا

هوا که پیرهن پوشیده
هوا که میز صبحانه را می چیند
هوا که گوش می دهد به شعرهام
هوا که در موهایم دست می برد
هوا که داغم می کند
هوا
که حواسش نبود این شعر است
و از پنجره بیرون رفت
از: گروس عبدالملکیان

پرواز

پرواز هم
دیگر رویای آن پرنده نبود
دانه دانه پرهایش را چید
تا بر این بالش
خواب دیگری ببیند
از: گروس عبدالملکیان