در

دری هستم که می توانست به آسمان باز شود

اگر لولایش به زمین چفت نبود...

از: لیلا فرجامی

صندوق پست

کسی می داند

که من همیشه باز می گردم

مثل نامه ای بی نشانی و تمبر

کسی می داند

که من همیشه باز می گردم

به همین صندوق پستی

که در جلوی خانه ای سوخته

برای تثبیت ِ همه ی پشیمانی هایم

نصب کرده اند

از: لیلا فرجامی

یادگار

فرزندم

سال دو هزار و پنجاه است

تو هنوز به دنیا نیامده ای

مادرت شاعر مضطربی بود

که در یک تیمارستان حومه ی شهر تا ابد بستری شد

و هر هفته

پدرت که هرگز با او ازدواج نکرد

دسته گل پژمرده ای می آورد

با برچسب بزرگ حراج

روی زرورق هایش