شاعر می مانم

زیاد تر از سهم خود
دفتر سیاه کردم
در آرزوی نوشتن شعری
که باعث شود
از آسمان ِ سرتاسر جهان
باران ِ نان ببارد ..

زیادتر از سهم قدم هایم
گذشتم از خیابان های پاییز
با امید گره خوردن
به نگاهی
که پناه گاهی باشد
در آژیر قرمزهای زننده ی
این روزگار..

زیادتر از توان خود باطوم خوردم
برای برآورد ِ آرزویی
که لورکا و نرودا و حکمت
و شاعران ِ دیگر
به برآوردنش کوشیده بودند

زیاد مُردم
برای کمی زندگی کردن
در کنار ِ تو..
از: یغما گلرویی