شاعر می مانم

این اندوه ها
این اندوه های لاکردار
پا ندارند
برای رفتن
دست ندارند
برای برداشتن از سرها
سر اما دارند
برای درآوردن از چشم ها !
با خدا باید بنشینیم دو تایی
دور میزی ترجیحا ً گرد
متقاعدش کنم که تنهایی جقدر درد بزرگی ست
تا لبخند بزرگی شاید
در صورت ِ گرد ِ زمین نقاشی کند
از: مهدیه لطیفی