باش!

تو نمی دانی که فرزند خویشتن بودن،

تازه زاده شدن، آغاز شدن،

بی بند هیچ پیوندی بودن، گذشته نداشتن،

سنگینی بار هیچ خاطره ای را نکشیدن،

آینه بی لک بودن یعنی چه،

نمی دانی اما باش!

از: دکتر علی شریعتی

مرگ

و اکنون تو با مرگ رفته ای

و من اینجا، تنها به این امید دم می زنم

که با هر نفس گامی

به تو نزدیک تر می شوم

و این زندگی من است ..

از: دکتر علی شریعتی

چشم خدا

کوه ها

اندوه هایی که در دل خدا انبوه شد

بادها اندوه های اویند

خورشید، چشم راست او

ماه ، چشم چپش

و افق، پلکهای خونینش..

از: دکتر علی شریعتی

تنها خوشبخت بودن

چه رنجی ست لذت ها را تنها بردن

و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن

و چه بدبختی آزاردهنده ای ست تنها خوشبخت بودن!

در بهشت تنها بودن سخت تر از کویر است ..

از: دکتر علی شریعتی

من ِ دیگر

مرا کسی نساخت

خدا ساخت،

نه آنچنان که «کسی می خواست»

که من کسی نداشتم، کسم خدا بود،کس بی کسان.

او بود که مرا ساخت،

آنچنان که خودش خواست

نه از من پرسید و نه از آن «من ِ دیگر» م

از: دکتر علی شریعتی

آلودگی آدمها

خدایا!

آلودگی آدمها از حد هشدار گذشته

دنیا را چند روز تعطیل نمی کنی؟!

اتفاق

کاش می شد دست اتفاق را گرفت

تا ..

نیفتد..

دستان خدا

کاش دستان خدا پیدا بود

تا در آن وقت که بی حوصله و تنهایی

و دلت از غم دنیا مملو!

بزنی تکیه بر آن، و بخندی به همه رنج جهان..

سهراب

قبل نوشت: شاعر این شعر ِ زیبا را نمی شناسم!

آری..!

تو راست می گویی..!

آسمان مال من است

پنجره، فکر، هوا، عشق

زمین مال من است

اما سهراب تو قضاوت کن!

بر دل سنگ زمین جای من است؟!

من نمی دانم که چرا این مردم، دانه های دلشان پیدا نیست

صبر کن ای سهراب..!

قایقت جا دارد؟!

من هم از همهمه ی داغ زمین بیزارم

به سراغ من اگر می آیید، تند و آهسته چه فرقی دارد؟!

تو به هرجور دلت خواست بیا

مثل سهراب دگر جنس تنهایی من چینی نیست، که ترک بردارد

مثل مرمر شده است، چینی نازک تنهایی من ..!